naar Costa Rica
Hey,
Heb ik jullie al verteld over de reisplannen die op stapel staan? Morgenvroeg neem ik de vlieger naar Panama om van daar uit na enkele dagen Panama met de bus door te reizen naar Costa Rica. Waar ik de Jan ga bezoeken. En natuurlijk gaan we samen door het land trekken. Zo vertrekken we de 4e naar Santa Cruz, dichtbij de kust.
De laatste week van juli keer ik terug naar Panama om dat land ook te verkennen. Jan dient dan te beginnen blokken voor zijn examens, en ik wil natuurlijk niet de oorzaak zijn van een mogelijke buis. De universteiten zijn al meer dan duur genoeg ;).
Maar voor k kan vertrekken heb k nog een paspoortzaakje te regelen. Door geklungel van AFS ligt mij paspoort nog bij immigratie in Quito. Na een week beloven van AFS dat ze het gaan afhalen en opsturen naar Guayaquil heb k gisterennacht de nachtbus genomen met Silje naar Quito om onze paspoorten persoonlijk te gaan ophalen bij immigratie. Hopen dat ze het willen teruggeven. Volgens mijn broer David wordt dat niet echt een groot probleem.
Hopelijk hé, ik heb morgenvroeg om 7hr een vliegtuig naar Panama, en zonder paspoort wordt dat een probleempje.
Gisterenmorgen hebben we afscheid genomen van Claire. Zij moet nu ongeveer terug in België aankomen. Het werd redelijk emotioneel na een 6 intensieve maanden. Gelukkig ligt Luik redelijk dicht bij Bertem. Maar zal nooit meer hetzelfde zijn uiteraard.
Maar k moet naar immigratie, heb een afspraak om 10AM
Chao
Cotopaxi
Hey,
Ik heb daarnet in de standaard gelezen dat het weer in België niet schitterend is, maar best meevalt naar jullie normen. Ook hebben ze weeral eens een busbestuurder naar een ander leven geklopt. Tegenwoordig is het dus veiliger een geldtransportwagen te besturen dan een schoolbus van de lijn. Wat houd je nog tegen naar Ecuador te komen???
En der is weer heel wat te vertellen op deze blog. Vorige week heb ik een weekje met Katie door Ecuador getrokken. Eerst hebben we nogmaals VilcaBamba aangedaan. Ooit ga ik daar gaan rentenieren, ik zweer het ;). Daarna zijn we noordwaards getrokken naar het eerste basiskamp van de vulkaan CotoPaxi en lago Quilotoa.
Uit logische overwegingen zijn we niet naar de top van de cotopaxi gegaan, maar een 4800 meter kan toch ook al tellen. Voor iemand die al zijn hele leven op 60 meter woont is dat meer dan hoog genoeg. En koud genoeg ook! En ik heb over sneeuw gewandeld! Joepie!!!
Eerlijkerwijs moet ik der wel bijvertellen dat we tot op 3800 meter gegaan zijn met een landcruiser jeep. Maar de laatste 1000 meter hoogsteverschil zijn de zwaartste. Het was echt iets van een 3 stappen zetten en dan een minuutje uitblazen ;). Maar ik heb de afstand overbrugt in iets meer dan een uur, wat me meteen de felicitaties van onze chauffeur opleverde.
De dag erna zijn we dieper het bergplatteland ingetrokken naar het lago Quilotoa. Een afgelegen kratermeer met kristalhelder blauw water. Afhankelijk van het zonlicht veranderd de kleur plaatselijk naar lichtgroenig. Persoonlijk gezien een van de mooiste uitzichten die ik hier al gezien heb. En Kathie deelt deze mening, dus vermoedelijk is het meer een van de mooiste dingen die de Ecuatoriaanse Andes te bieden heeft. Of we moeten nog meer ontdekken natuurlijk hé. Het nadeel van het andelsplatteland in te duiken is dat der altijd wel een of andere bergboerin op de bus zit die dat duidelijk niet gewoon is. Na een vijftal mimuten kronkelen in de bergen vraagt dat type dan luidkeels om een plastic zakje alvorens hare kop uit de ruit te steken. Als je net van plan bent in het volgende dorp te gaan lunchen is dat niet meteen plezant, maar dat moet je der nu eenmaal bijnemen hé ;).
Het weekend van deze week heb ik doorgebracht op de boerderij van Enrique, een neef van papa Miguel. Samen met maria helena ben ik der 7 keer op uitgetrokken om de koeien te gaan zoeken die vrij rondgrazen op het terittorium van Enrique. Pas de zevende keer hebben we ze effectief ontdekt. De zesde keer hebben we de vlucht moeten nemen nadat we beiden in aanvaring kwamen met een groot wit insect dat veneinig hard steekt. Meteen leverde me dat een "estas salada, hermano" van Maria Helena op. Nu mogen de koeien hard te vinden zijn, van hun melk weet Enrique een overheerlijke verse kaas te produceren. Om van zijn roomijs nog maar te zwijgen.
Deze week in Guayaquil breng ik door met de afscheidsfeestjes en een feestje voor de verjaardag van Silje. In Juli ga ik naar Costa Rica om de Jan te gaan bezoeken.
Groetjes en een dikke knuffel aan iedereen,
Kris
Salinas : Una ves mas ;)
Hey,
Weeral een tijdje geleden. En weeral een pak activiteiten gehad : Zo ben ik na de vorige blog nog enkele dagen op Galapagos gezeten. Ik heb ongelooflijk veel foto's, ongeveer een kleine 1000 schat ik. Dus ik ben ze nu aan het filteren en verkleinen, ze komen zo snel mogelijk online.
En na galapagos ben ik met de mensen van AFS voor het verlengd weekend naar Salinas geweest. En het was weeral geweldig. Zoals je al kan vermoeden zit ik graag in Salinas, en terecht. In het huis van enkele Ecuatoriaanse vrienden daar hebben we de vrijdagavond een feestje gehouden. De zaterdagavond hebben we doorgebracht in een discotheek en daarna een kampvuur gehouden op het strand. En uiteraard brengen we de dagen door met zonnen en enkele strandsporten.
In Guayaquil hier ben ik bezig met mijn laatste werkweek, met spijt in het hart ga ik de school moeten verlaten. En dan lonkt de toekomst natuurlijk hé. Volgend weekend gaan we met ons vijven naar Manta, provincia Manabi. Met voorsprong de mooiste kustprovincie ter wereld. Papá Miguel heeft ons een nacht in een ecohotel cadeau gedaan, en dat slaan we natuurlijk niet af.
Volgende week ben ik van plan rond te reizen met Katie, een vriendin uit Londen. Ze belde me deze morgen. Vaste plannen hebben we nog niet, maar het beloofd alvast leuk te worden.
In Juli ga ik naar Costa Rica om JanWillem te bezoeken. Ik ben er nog niet uit of ik rechtstreeks op Costa Rica vlieg, of probeer geld te besparen door op Panama te vliegen en vandaaruit de bus te nemen naar Costa Rica. Ik vrees dat het door Visumkosten financieel gezien ongeveer gelijk gaat uitkomen. En complexer, maar het gaat me waarschijnlijk een prachtige reis opleveren, en de kans iets van Panama te zien.
Voor augustus heb ik nog geen plannen, eerst zien wie er in de regio is, en wat hun reisplannen zijn.
Komende woensdag ga ik nogmaals belgische frietjes bakken. Ik heb er vorige zaterdag nog gebakken voor de familie (zijn er verzot op), en woensdag ga ik ze bakken voor enkele Ecuatoriaanse vrienden. Ik ben vorige vrijdag met Silvana geweest krab eten bij Magalie en Fréderick thuis, geweldig lekker, en dan moet je natuurlijk iets terugdoen hé. Hoe Fréderick aan de krabs geraakt is weet ik helemaal niet, het seizoen start pas terug in september en de vangst is streng verboden, maar we zijn hier nog steeds in Ecuador hé. ;).
Ciao,
dikke kus aan allen,
Kris
