Kris en Ecuador

Spannend moment : de familie

Deze blog bijhouden is niet altijd even gemakkelijk. Het heeft me ongeveer 5 minuten gekost om op de goede internetpagina te geraken. Zuid Amerika, al het geld zit in weinig handen, en bijna niets werkt degelijk. Zo zijn mijn fancy speakers die ik gisteren voor mijn mp3 speler heb gekocht "in een degelijke elektrowinkel by the way" reeds kapot. Maar toch heb ik het steeds meer naar mijn goesting in dit zalige land.

En neen, ik heb nog steeds niet uigedokterd over hoe die foto's op het internet te plaatsen. Maar dat komt nog, beloofd. Maniana ;)

En ik heb eindelijk mijn hoteletje in de bergen verlaten. De school heeft me het level medio gegeven voor mijn spaans. Wat goed is, want het de meerderheid is maar tot basico geraakt. Maar ja, als je een 18 jarige latino schone als leerkrachte hebt doet een mens wat extra zijn best. Mannen van IPG, je weet wat je moet doet om de kwaliteit te verhogen ;). Mijn moeder hier vindt dat mijn spaans al beter is dan dat van de vs jongen die er 2 jaar geleden was. Die jongen moet een harde tijd gehad hebben, ze haat namelijk barbaren. En daarmee bedoelt ze afrikanen en vs'ers. Zelf heeft ze het er anderhalve maand uitgehouden en toen zijn ze naar canada verhuisd. Ik vindt het geweldig dat ze in dezelfde bevolkingsgroep ingedeeld worden. En het duid de houding van latino's tgov hun nooderburen aan.

In Guayaquil is het heet en vochtig. Zeker als je vanuit het koude belgië komt. Maar de gastfamilie valt reuze mee. En ik woon in hetzelfde huis als Silja, een mede afs-er. Ik heb zelfs de eer haar nonkel te mogen zijn. Joepie. Ik ben namelijk geadopteerd door de ouders, en silja door de kinderen van de ouders. En die 2 wonen in hetzelfde huis, op een verschillend verdiep. Maar Silja slaapt in de kamer naast mij, wat best wel gezellig is.

Ook Ignes Miguel, silja's broer valt reuze mee. Hij is tijdelijk terug in Ecuador want hij studeert voor arts in Canada.

Een grote en gezellige latinofamilie dus. We zijn met open armen ontvangen en voelen ons al meer dan thuis. Deze morgen zijn we met de mensen van het lokale afs kantoor mijn job gaam bezoeken. Ik moet straatkinderen gaan overtuigen naar het centrum te komen voor onderwijs en veiligheid tijdens de nacht (en overdag). Een harde job, maar ze zou wel voldoening schenken.

Morgen moet ik er om 9 uur zijn voor mijn eerste werkdag en dan zullen we zel meer weten he.

Greetz,

Kris

posted by kris @ 3:20 p.m.